Depresifim bir süredir... Düzensizlik bir yandan, yalnızlık öte yandan; ertelediğim/ertelemek durumunda olduğum ama sonuçta yaklaşan operasyon günüm, anlamsız sorunlar, stress ve 438'in ortasında hala netleştiremediğim noktaların acısı nedeni ile depresyondayım...
Yeni bir şey değil, 4 haftadır yoğun olarak yaşıyorum ve hala kendi başıma dayanabiliyorum; ya da dayandığımı sanıyorum. Etrafa pek çaktırdığım yok, ya da ben öyle sanıyorum... Fark eden oldu mu, a dostlar?
Hep az kaldı, az kaldı diyorum ama bu gidişle dibe az kaldı sanki... Daha önce defalarca dibi görmüş ve tekrar yüzeye çıkmış biri olarak (yukarıdaki beni seviyor, teşekkürler) yine aynı şey olacak ümidi içerisindeyim. Yani olursa şaşırmam ama bu kez pek de olacakmış gibi gelmiyor.
Çok yakında bir köşeye mendilimi açıp, akıl-fikir dileneceğim... Fazlanız varsa, şu garibe lütfen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder