Az önce iki buçuk yıldır hayatımı paylaştığım, benim için dört ayaklı bir ev hayvanından çok daha fazla şey ifade eden oğlumu gömdüm...
Bir hafta önce evden kaçmıştı; her seste balkona fırlar, her an dönecek diye beklerken, bina görevlisinin uyarısı ile bir duvar köşesinde, bir araba altında ezildiği belli olan vücuduna ulaştım.. Gömdüm ya, o ilk kürek toprağı atmak o kadar zor geldi ki...
Şu an bok bok bok bok gibiyim...
3 yorum:
Ne denir ki? Ölümlerin ardından pek bir şey söyleyemem ben. Yeri dolmaz. Senin içinde hep bir mum yanar durur.
Sıkam Canını Dostum Kader..
Boya Badana Ustası
:( çok tatlıydı ya Kostak... başın sağolsun canım
Yorum Gönder